រឿងប្រលោមលោក១៨ ៖ រឿង៖បងស្រីធារ៉ា វគ្គ១

រឿងប្រលោមលោក១៨ ៖ រឿង៖បងស្រីធារ៉ា វគ្គ១

សរសេរដោយ៖ បង ម៉ារីអូ
ការដែលចេះយល់ចិត្តគេ ជួយគេចំពេលដែលគេពិបាកគឺពិតជាបានបុណ្យធំធេញណាស់គេពិសេសធ្វើល្អចំមនុស្សល្អ ហើយតែចំនុចនេះហើយដែលធ្វើអោយបើប្រវត្តិនិងអនុស្សាវរិ័ដ៏ក្តៅរោលរាលមិនអាចបំភ្លេចបាន។
មិនដឺងថាជាកម្មរឺបុណ្យពីជាតិមុនបងស្រីស្រស់សោភាមិនទទួលបានការទំនុងបំរុងច្រើនដូចកូនប្រុសឡើយ ត្រឹមតែអាយុ១៦ឆ្នាំក៏ត្រូវឈប់រៀនចូលធ្វើការរោងចក្រនឹងជួយរកសី ដែលខុសពីស្រីផ្សេងបងធារ៉ា ចូលធ្វើការតែជាង4ឆ្នាំក៏ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ ហើយប្តូរការងារផ្សេងដែលក្លាយជាអ្នកបំរើសេវាម្ហូបអាហារស្រាបៀនៅភោជនិដ្ធាន។
មួយថ្ងៃៗគាត់មិនដឹងជួបមនុស្សប្រុសប៉ុន្មាននាក់ហើយនរណាខ្លះដែលមានបំនងមិនល្អលើនាងឡើង។
ធារ៉ា បងនេះលុយខ្លះ បងយកទៅ បើមិនយកខ្ញំមិនសប្បាយចិត្តទេ!
សុបិន្ត យកធ្វើអី បងមិនយកទេ ទុកសន្សំទៅ ចាំថ្ងៃក្រោយបងយកទាំងអូនយកទាំងលុយហ្មង ហាហា
ធារ៉ា ចេះតែនិយាយហ្មង! គ្មាននរណាយកខ្ញំទេលើលោកនេះធ្វើអីក៏មិនកើត។ ហ ដល់ផ្ទះហើយ បងចាំតិចញំយកអាវភ្លៀងសងបងវិញ។
ធារ័ត្ន បងបិន្តមេចបងស្រីមកផ្ទះយប់ៗមេស? ប៉ាមាក់អត់សប្បាយចិត្តទេ! គាត់ក្លាយជាមនុស្សអត់ល្អក្នុងភ្នែកអ្នកភូមិហើយតាំងពីប្តូរការងារមក។
បិន្ត គេថាមេចថាទៅអូន សំខានបងស្រីជាមនុស្សល្អ ចិត្តល្អ អូនផ្តល់កំលាំងចិត្តអោយនាងផង នាងខំរកលុយណាស់ដើម្បីជួយជិវភាពគ្រួសារ។
កន្លងជាង៦ខែ ដែលធារ៉ាធ្វើការនៅភោជនីដ្ធាន ប៉ានិងម៉ាកក៏មិនសូវរអូរទាំរឿងការងារនាងទៀតដែរ ហើយសុបិន្តក៏តែងតែជួននាងមកផ្ទះយប់ៗជាធម្មតារហូតដល់ថ្ងៃមួយ។
ម៉ោង១០យប់សម្លេងម៉ូតូឈប់
ថ្ងៃនេះយើងមកដល់ផ្ទះរៀងលឿន ហើយអូនមេចមិនកំដហៀបន្តិចទៅឃើញគាត់ដូចស្រលាញ់អូនណាស់!
ធារ៉ា ខ្ចិលណាស់បង ថ្ងៃនេះភ្ញៀវច្រើនហត់ណាស់ គិតចង់សំរាកពីព្រលប់!
ត្រូវហើយអូនធ្វើការយូរៗក៏ធុញខ្លះដែរ ចាំរកពេលទៅលំហែម្តងទៅ
ធារ៉ា មែននឹងតែប៉ាម៉ាក់ញំមិនងាយអោយទៅណាទេបង។ កំសង្ឃឹមអី!
ធារ៉ាបងចង់ប្រាប់រឿង១បានអត់?
ធារ៉ា រឿងអីបង?
ថ្ងៃនេះអូនសំរាក់មុនចឹងក៏ល្អ ព្រោះថ្ងៃខួបកំណើតបង បងមកពីស្រុកច្រើនឆ្នំាហើយមិនដែល ចង់ធ្វើខួបអីទេ តែបងនឹងអូនស្គាល់គ្នាជាង៦ខែហើយណា !
ធារ៉ា ហាកមុននឹងមេចមិនប្រាប់ញំ ញំនិងទិញនំទីញអីធ្វើអោយបងសប្បាយ។
ហិហិ អរគុណហើយធារ៉ា តែបងដឹងថាអូនខំសន្សំលុយថា អោយប៉ាដូរម៉ូតូថ្មីចឹងមិនអីទេ។
មែនហើយបង លុយអូនខំសន្សំមួយភាគធំអស់ទៅលើគ្រួសារ មិនដូចបងទេសល់ទាំងអស់។
មិនទាំងអស់ទេ គឺផ្ញើទៅស្រុកនិងបងថ្លៃផ្ទះ តែអាចសល់ខ្លះ ។ អូន និយាយចឹង យើងអាចធ្វើអីដែលសប្បាយសំរាប់ថ្ងៃនេះដោយមិនអស់លុយបានតាស?
ធ្វើមេច?
បើអូនមិន ប្រកាន់ថាបងចង់ខិតលើ បានបងនិយាយ!
ខិតលើអីបង បងឌុបញំទៅវិញទៅមកមិនដែលយកថ្លៃម៉ូតូផង មានតែញំអ្នកខិតលើបង បងមិនដែលខិតលើញំទេ សូម្បីតែជិះប៉ះញំបន្តិច និយាយមកបង។
បងមិនមានលុយដូចហៀៗទេ តែចង់ណាស់បើអូនអាចកំដបងម្តងណា!
(ធារ៉ាអាក់ដំណើរនៅស្ងៀម និង បែមើលទៅផ្លូវហើយនិយាយ) ខ្ញំមិនប្រកាន់បងទេ តែបងនិយាយពេលនេះគឺហួសពេលហើយមកដល់ផ្ទះហើយ មិនអាចត្រលប់ទៅត្រលប់មកបានទេ។
(ធារត្នបើទ្វាឈឺចេញពីក្នុងផ្ទះអង្គុយក្បែរនោះក្នុងសភាពងងុយគេង)
មិនអីទេចឹង គិតថាបងមិនបាននិយាយចុះ ចុះអាលូវជិះលេងក្នុងភូមិមួយជំមួយបងលេងបានទេ ខែភ្លឺផង!
ចឹងបានតាស់ ។ អារ័ត្ន អូនចូលផ្ទះសិនទៅ ចាំបងមកវិញចាំហៅអែងណា!
បាទបង (ធារ៉ាឡើងជិះម៉តូជាមួយសុបិន្តចូលក្នុងភូមិ)ឯធារត្ន័ឈររេរា និងរៀងរអើភ្នែកក៏ឈរនោមក្បែរនោះ។
បងបិន្ត បងជិះទៅវិញទៅមក រងាដល់ហើយ មេចនិងបងតិចអស់សាំងស្អែកទៅ ។
មានអីជិះលេងបន្តិច បងសល់លុយធីបខ្លះទុកចាក់សាំងតាស!
ញំគិតថាបងមិនមែនចង់ជិះលេងទេ បងបែបស្រវឹងហើយ! បង្អង់ៗសិនមើល!
បាត! បង្អង់ធ្វើអី?
បងជិះចូលនោះទៅ!
ហាក់ ចូលធ្វើអី?
ចូលទៅ! បានៗ ឈប់នឹងហើយ! បាន! អាលូវយកចេញមក!
យកអី? តាមពិតញំដឹងថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃខួបមកយូរមកហើយ តែជិះតាមផ្លវ បងអេសអុញៗ ថ្ងៃនេះបងធ្វើការ មិនពេញដៃមិនពេញជើងសោះ៕ តាមពីតញំដឹងថាបងមានបំនងអីហើយ។